به گزارش ايسنا، مرتضی رحمانیموحد اظهار کرد: اقامتگاههای بومگردی به عنوان جدیدترین نوع اقامتگاهها، دارای ویژگیهای مثبتی هستند که در محیطهای روستایی به واسطه ظرفیتهایی که دارند مورد توجه گردشگران بویژه خارجیها قرار گرفتهاند.
او با بیان اینکه شیوهنامهی این اقامتگاهها در دست تهیه است، افزود: لازم است اقامتگاههای بومگردی به عنوان یکی از مصادیق تأسیسات گردشگری مورد توجه قرار گیرند که بر این اساس باید اصلاحیهای به «آییننامه اجرایی ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجهبندی و نرخگذاری تاسیسات گردشگری و نظارت بر فعالیت آنها» مصوب سال 68 دولت (و اصلاح و تصویب آن در سال 84) اضافه شود. مصوبهی جدید دولت میتواند اقامتگاههای بومگردی را به عنوان شاخصی از تأسیسات گردشگری از معافیتها و امتیازها بهرهمند کند.
وی درباره زمان آماده شدن این شیوهنامه و ارایه آن به دولت برای تصویب، گفت: آمادهسازی این شیوهنامه در دستور فوری معاونت قرار گرفته که پس از آن، اصلاحیهی «آییننامه اجرایی ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجهبندی و نرخگذاری تاسیسات گردشگری و نظارت بر فعالیت آنها» بزودی به به هیأت دولت تحویل داده میشود.
براساس استانداردهای موجود، اقامتگاههای بومگردی واحدهایی هستند که توسط یک خانواده محلی اداره میشوند و کارکرد آنها تنها جنبه اقامتی ندارد، بلکه در آن فعالیتهای مختلفی مانند ارایه غذا و نوشیدنی بومی، ساخت، آموزش و فروش صنایع دستی محلی، اجرای نمایش و موسیقی سنتی و برگزاری رویدادهای بومی انجام میشود. در واقع این یک شیوهی مهمانپذیری در روستاها با حفاظت از منابع و توسعه و بهرهبرداری پایدار از جاذبههای طبیعی در کنار ایجاد درآمد است.
در چند سال اخیر حجم استقبال از این اقامتگاههای بومی به فعالیت غیراصولی برخی دیگر از خانههای محلی منجر شد که چالشهایی را از سوی اداره اماکن نیروی انتظامی برای اقامتگاههای دارای مجوز بوجود آورد، به طوری که اقامتگاههای بومگردی تهدید به پلمپ شدند. اماکن برای رفع سوءتفاهمها و تناقضها از صاحبان اقامتگاههای بومگردی خواست به تشکلهای صنفی چون هتلداران و مهمانپذیرها بپیوندند، تشکلهایی که استاندارد و شاخصهای آنها هیچ سنخیتی با اقامتگاههای بومگردی ندارند. بر همین اساس قرار شد شیوهنامهی جدیدی برای این نوع از اقامتگاهها تهیه شود تا سایر دستگاهها نسبت به عملکرد و فعالیت آنها توجیه شوند.
نظر شما